Postępowanie o zatwierdzenie układu jest najmniej sformalizowane spośród wszystkich przewidzianych ustawą – Prawo restrukturyzacyjne postepowań restrukturyzacyjnych. Dłużnik we własnym zakresie wybiera nadzorcę układu, z którym następnie zawiera umowę, przygotowuje we współpracy z nadzorcą układu propozycje układowe, przedstawia je wierzycielom i zbiera od nich głosy w celu doprowadzenia do zawarcia układu. Postępowanie to jest tańsze oraz szybsze od innych postepowań restrukturyzacyjnych. Postępowanie to jest zalecane dla dłużników regulujących swoje zobowiązania na bieżąco i nie mających większych opóźnień w płatnościach, lecz mogącymi zetknąć się w niedalekiej przyszłości z problemami finansowymi. Postępowanie o zatwierdzenie układu może być skutecznie przeprowadzone jedynie w sytuacji, gdy suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15 proc. ogólnej sumy wierzytelności i dłużnik ma pewność, że uda mu się przekonać większość wierzycieli do zawarcia układu.

Przyśpieszone postępowanie układowe umożliwia zawarcie układu w trycie uproszczonym. Tak samo jak postępowanie o zatwierdzenie układu może być prowadzone, jeżeli suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem nie przekracza 15 proc. ogólnej sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem. Jednakże, w przeciwieństwie do postępowania w przedmiocie zawarcia układu, dłużnik nie ma prawa do samodzielnego wyboru nadzorcy układu, przygotowywania propozycji układowych oraz zbierania głosów od wierzycieli. W tym postępowaniu nadzorcę sądowego wyznacza sąd restrukturyzacyjny. Nadzorca sądowy kontroluje czynności dłużnika, w tym składane przez niego propozycje układowe, jak również sporządza tzw. plan restrukturyzacyjny. Po otwarciu przyspieszonego postępowania układowego postępowania egzekucyjne i zabezpieczające prowadzone przez komorników lub organy administracyjne zostają zawieszone z mocy prawa, a wcześniej dokonane zajęcia rachunków bankowych mogą być uchylone przez sędziego-komisarza.

Postępowanie układowe kierowane jest do dłużników w przypadku których suma wierzytelności spornych uprawniających do głosowania nad układem przekracza 15 proc. ogólnej sumy wierzytelności uprawniających do głosowania nad układem. Postępowanie układowe swoim przebiegiem jest bardzo zbliżone do przyśpieszonego postepowania układowego. Zasadniczą jednak różnicą jest to, że w postępowaniu układowym wierzyciel, który nie został umieszczony w spisie wierzytelności może złożyć sprzeciw co do odmowy uznania wierzytelności lub sprzeciw co do uznania wierzytelności innego wierzyciela. Takiej możliwości nie ma w przyspieszonym postępowaniu układowym. Z racji tego postępowanie układowe jest bardziej sformalizowane i trwa dłużej niż przyśpieszone postepowanie układowe.

Postępowanie sanacyjne jest postępowaniem najbardziej sformalizowanym i rygorystycznym. W trakcie postępowania sanacyjnego dłużnik może nie tylko zrestrukturyzować zadłużenie, ale ponadto doprowadzić do uzdrowienia sytuacji gospodarczej swojej firmy poprzez przeprowadzenie działań sanacyjnych (naprawczych) na podstawie sporządzonego przez zarządcę planu restrukturyzacyjnego. Postępowanie sanacyjne jest postępowaniem, które w znacznym stopniu ingeruję w strukturę restrukturyzowanego przedsiębiorstwa. Dłużnik poddany jest bowiem stałemu nadzorowi ze strony zarządcy, sędziego komisarza, a także wierzycieli. Wszelkie te niedogodności są jednak rekompensowane celem postępowania sanacyjnego, które pozwala nie tylko na przeprowadzenie restrukturyzacji firmy, ale także prowadzi do uzdrowienia przedsiębiorstwa i daje przedsiębiorcy szansę na wyjście z kłopotów finansowych.